Grand Canyon Village – Williams (gereden afstand 65 miles, 104 km)
Overnachting: KOA Kabin (www.koa.com/where/az/03211.htm) Prijs Cabin: $35
De dag begint goed. De nachtrust heeft de gameboy goedgedaan en hij doet het weer. Weliswaar hapert hij af en toe nog, maar er kan op gespeeld worden. De kinderen hadden graag de zonsopkomst willen zien -ik ben op tijd wakker hoor-, maar daar zijn ze veel te laat voor. De plannen waren weer eens groter dan de daden. Voor de zonsopkomst hadden we er om halfzes uitgemoeten. Op dat tijdstip rijden er overigens al gratis shuttlebussen over de west rim om de toeristen naar de mooiste plekjes te brengen voor de zonsopkomst.
We ontbijten in de Bright Angel Lodge. De ober vergeet de door ons bestelde worstjes bij het ontbijt. Als we hem daarop attenderen, krijgen we een sacherijnige blik en even later worden ze zonder een woord te zeggen op tafel gezet. Deze ober is duidelijk de uitzondering op de regel. Tot nu toe waren de obers altijd even attent als beleefd. Misschien waren we net een toerist te veel. Vervolgens lopen we op het pad langs de rim naar de opstapplaats van de shuttlebus. We nemen de bus naar Hermit’s Rest.
Onderweg stappen we uit bij de Trailview Overlook en bij Powel Point. Vandaar lopen we langs naar de rand van de canyon naar Hopi Point en nemen daar de bus weer.
De kinderen hebben niet echt oog voor de uitzichten. Die geloven ze wel. Veel liever willen ze tikkertje spelen maar dat hebben we ten strengste verboden. We zien ze al hardhollend het ravijn in rennen. Bij Hermit’s Rest kopen we een ijsje en kijken wat rond. Judith komt opeens helemaal enthousiast uit de Giftshop lopen. Ze verkopen eekhoornknuffels. Eekhoorns zijn Judith’s favoriete dieren maar ze heeft er geen knuffel van. Judith wil dolgraag de knuffel hebben. ‘Ieder kind heeft een knuffel van zijn favoriete dier alleen ik niet’ zegt ze. We kopen een knuffel met een groen Grand Canyon jasje aan. Met een zeer tevreden Judith rijden we met de shuttlebus terug naar Grand Canyon Village.
De kinderen hebben niet echt oog voor de uitzichten. Die geloven ze wel. Veel liever willen ze tikkertje spelen maar dat hebben we ten strengste verboden. We zien ze al hardhollend het ravijn in rennen. Bij Hermit’s Rest kopen we een ijsje en kijken wat rond. Judith komt opeens helemaal enthousiast uit de Giftshop lopen. Ze verkopen eekhoornknuffels. Eekhoorns zijn Judith’s favoriete dieren maar ze heeft er geen knuffel van. Judith wil dolgraag de knuffel hebben. ‘Ieder kind heeft een knuffel van zijn favoriete dier alleen ik niet’ zegt ze. We kopen een knuffel met een groen Grand Canyon jasje aan. Met een zeer tevreden Judith rijden we met de shuttlebus terug naar Grand Canyon Village.
Als we van de shuttlebusstop weer langs de rim naar de Brigh Angel Lodge lopen kijken we even in de Kolb Studio. Dit gebouw, op de rand van de canyon, is door de broers Emery en Elsworth Kolb in 1904 gebouwd en is daarmee één van de oudste nog bestaande gebouwen van de Grand Canyon. Wat zo bijzonder aan dit gebouw is, kan je niet zien. Je moet het weten. Het bijzondere is namelijk het feit dat Emery Kolb hier vanaf 1904 tot aan zijn dood in 1976 foto’s, films en curiosa heeft gekocht. Meer dan 72 jaar lang! Hij begon er dus al 10 jaar voor de eerste wereldoorlog mee en deed het nog toen er al mensen op de maan liepen. Dat is wat je noemt een mensenleven lang. Tegenwoordig functioneert deze oude fotostudio als boekwinkel (geen literatuur e.d. alleen boeken over natuurparken).
Voor de lunch rijden we met de village-shuttlebus naar de Market Plaza. Daar eten we in een cafetaria een goedkope maaltijd. De kinderen doen daarbij een wedstrijdje wie het meest kan knoeien. Marijke ziet iemand lopen ‘met de scheiding omhoog’. Als we kijken wat ze bedoelt, blijkt het iemand te zijn met een hanenkam.
Bij een winkel aan de overkant doen we nog wat inkopen voor morgen en vervolgens rijden we richting Williams. We hebben een cabin op de KOA-camping bij Williams gereserveerd. De cabin blijkt zelfs nog mooier te zijn dan die bij Bryce. Deze cabin heeft namelijk op de veranda een schommelbank die aan kettingen hangt. De kinderen nemen hem direct in beslag. We krijgen ze er met moeite vanaf om te gaan zwemmen in het overdekte zwembad. Op de camping is geen restaurant. Wel is er buiten een afhaalstalletje, Mel’s Place, waar ook enkele picknicktafels staan. We kiezen allebei voor een steak van nog geen $10 en, eerlijk is eerlijk, de steak van Mel is één van de lekkerste van de hele reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten